کاوش موضوع هنر هخامنشی

هنر هخامنشی بر مبنای هنرهای اقوام تابعه و سنن هنری پیشین آغاز و به هنری ترکیبی تبدیل شد. به عنوان نمونه، هنر به‌کار رفته در تخت جمشید از هنر بابل، آشور، مصر و شهرهای یونانی آسیای کوچک برگرفته شده، ساختن عمارات روی بلندی‌ها یا تپه‌های مصنوعی و دادن پله‌ها از دو طرف و صورت‌سازی‌ها در درگاه‌ها و پله‌ها تقلید از آشور است، استفاده از خشت و آجر در ساخت دیوارها از بابل، پی عمارات و ستون‌ها و پله‌ها از سنگ است و به همین جهت به ستون‌ها و تعداد آن‌ها اهمیت زیاد دادند و این برداشتی است از هی پوستیل معابد مصری که بعد از فتح مصر کردند. همچنین نفوذ هنر مصری در تزئینات بالای شاه‌نشین‌ها و درگاه‌ها نیز مشاهده می‌شود و نیز در مقابری که داریوش بزرگ و سایر شاهان هخامنشی در کوه کندند حجاری‌هایی یافته‌اند که به عقیدهٔ باستان‌شناسان شیوهٔ آن از معابد زیرزمینی مصری است که سال‌ها پیش از تشکیل هخامنشیان ساخته شده‌ است اما به تناسب اختلاف مذهب در آن‌ها تغییرات اندکی وجود دارد. هنر هخامنشی با وجود برگرفته‌های فراوان، ویژگیهایی هم دارد. اول این‌که تناسبی بین شیوه‌های مختلف در موقع ترکیب آن‌ها ایجاد کردند. دوم عظمت و بزرگی بناها که در جهان کم‌مانند است؛ و سوم فزونی تجمل و تزئینات عمارات است که دلیل آن این است که صنعتگران برای شاهان کار می‌کردند و صرفه‌جویی در هزینه‌ها نبوده است. از سوی دیگر در آثار هنری این دوره کتیبه‌هایی مانند کتیبه‌های درگاه‌های سنگی و شال ستون‌های کاخ داریوش آپادانا و کتیبه‌های ظروف سیمین و زرین این زمان نیز نمایشگر هنری یک‌پارچه هستند. همچنین یک بشقاب سیمین موجود در موزهٔ رضا عباسی همراه دستوری که روی آن نوشته شده، به‌ خوبی نحوهٔ صدور فرمان تولید اشیاء هنری و مکان استفاده از آن را در دربار هخامنشی دارد که نشان از هنری منسجم در این دوران دارد. هنر هخامنشی نماد همهٔ هنرهای جهان باستان بود و طرح و هدف‌ها و هویت آن خرجی بود، و اجزاء آن از هنرهای مردم باتجربهٔ جهان کهن یعنی آشوریان، مصریان، اورارتوییان، بابلیان، لیدیان، ایونیان، هندوان، سکائیان و غیره گرفته شده بود.... بیشتر در ویکی پدیا